Ne yani aşık olduk da hayata olan direncimizi mi kaybettik sanki? Ya da daha da direnç mi kazandık? Aslında durum şöyle güçlüysen, güçlü olduğun için aşık olursun tüm gücünle ve baş döndürürsün gücünle, aşık edersin aşık olduğunu da kendine.
Gücünle kuvvetinle hayatta olup bitenlere ses çıkarırken sen; birileri sesini, duyar biri de gelir ruhunu dinlemeye başlar. Sesinle haykırdıklarını, ruhunla bezediğini anlayıverir. E onun da söyledikleri aynıdır ilk ruha bakma hevesi de bundan gelir. Ruha bakıp bir de orada pişenlerin de aynı olduğunu görüverince yandı bitti işte. Bakıştı, anlayıştı, tendi, kokuydu derken… Aşık olur da dönüverir başın.
İşte direnç dediğimiz şey böylelerinin işidir. Birken iki oluverir ruhunun ve söylemlerinin direnişi. Bir şeyi sevdin mi yahut küfrettin mi artık iki kat daha desteklidir. Önce bir birinle sonra omuz omuza hayatı sekteye uğratıp topluma çelme takanlarla dövüşmeye başlarsın. Aşkın bireysel devrimini gerçekleştirmiş, ilişki rejimini kurmuşsundur artık.
Devrim bu kolay mı?
Artık adamın yolda yürüyüşü bile değişir. Aşık oldun mu bir kere daha eşit bakarsın gündelik yaşama. Bireysel değil toplumsalsındır kendi içinde. Yalnızken acırsın ya kendine ve tüm yalnızlara, aşkta acıma yok mücadele ve cesaretli ruhla mutlu olmak vardır. Mutluluğun adı aşk, mutluluğun adı devrimdir. Hep derler ya hani aşk devrimcidir.
Kendi devriminizi yapın.
İki kişilik devrimde güzel sözler, toplumla en güzel dünya için özlü küfürler söyleyin.
Serhat CAN - 16.08.2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder